Psychoterapia Pozytywna

Psychoterapia pozytywna i transkulturowa (PPT) jest podejściem humanistyczno – psychodynamicznym opracowanym przez prof. Nossrata Peseschkiana w Niemczech w 1968 roku.

PPT zakłada między innymi, że człowiek jest integralną częścią całości, która go otacza, i przychodzi na świat z podstawowymi immanentnymi właściwościami: zdolnością do miłości i zdolnością do nauki.

Uważność twórcy tego podejścia była skierowana ku rozpoznaniu, co jako ludzie mamy wspólnego, a co nas różni. W PPT zgłaszane przez pacjentów objawy i diagnozowane przez klinicystów zaburzenia są rozumiane jako nieświadome dążenie jednostki do możliwej równowagi psychicznej w warunkach, w których dany człowiek się znalazł.

Każda wnoszona przez pacjenta treść jest reflektowana przez pryzmat „positum”, mieszczącego w sobie zarówno trudności, jak i wypracowywane dzięki nim zasoby. Psychoterapia pozytywna w ujęciu Peseschkiana postrzega człowieka jako istotę zasadniczo dobrą, co oznacza, że ma on zdolność do empatycznego i altruistycznego bycia z innymi, że jest w stanie wnieść rozwojowy wkład w swoją rodzinę czy szerzej rozumianą grupę społeczną. Pamięta o wymiarach przeszłości, przyszłości i teraźniejszości, poszukuje sensu życia oraz potrafi być w kontakcie z wymiarem duchowym (lek. Ewa Dobiała: Psychoterapia pozytywna i transkulturowa w terapii osób dorosłych, Psychiatria po Dyplomie, 2021, 03)

W dużym uproszczeniu psychoterapia pozytywna polega na ustaleniu, co może pomóc nam w osiągnięciu życiowej satysfakcji i radości. Skupia się na określeniu, jak powinno wyglądać dobre życie i co możemy zrobić, aby osiągnąć taki stan. Celem jest obranie takiej drogi, która pozwoli na jej końcu poczuć spełnienie, bez żalu i poczucia straconych szans.

Psychoterapia pozytywna wskazuje człowiekowi jego mocne strony i atuty. Skupia się na nich, a w konsekwencji osłabia i neutralizuje wszystko to, co słabe i negatywne. Nadrzędnym celem tej metody jest pokazanie człowiekowi, że może być szczęśliwy i ma narzędzia, aby to osiągnąć. Trzyma również w ręku umiejętności do tego, aby radzić sobie z ewentualnymi przeciwnościami i problemami.

Terapeuci, którzy praktykują tę metodę przez lata, wskazują na jej liczne zalety. Przede wszystkim działa ona szybciej niż tradycyjne sposoby, a przy tym jest mniej obciążająca dla chorego. Skupia się na bieżących problemach, a także na osiągnięciu dobrostanu w jak najszybszym czasie. Co więcej, postrzega człowieka jako całość, połączenie ciała, duszy i umysłu. Takie podejście sprawia, że uczymy się siebie oraz sposobów radzenia sobie z przeciwnościami.

Psychoterapia pozytywna jako szkoła terapeutyczna jest akredytowana przez Europejskie Stowarzyszenie Psychoterapii, Światową Radę Psychoterapii i Międzynarodową Federację Psychoterapii.